Czekała

Kamienie i patyki boleśnie raniły gołe stopy najemniczki, a zimny wiatr i płazowanie mieczem po tyłku, łydkach i plecach z pewnością nie pomagało. No i poczucie porażki i upokorzenia, jakie płynęło z jej stanu jeszcze pogarszało sprawę. Zbliżyły się do miejsca gdzie rozstała się z Khalum i Ariane, gdzie przejście robiło się coraz bardziej strome i wąskie. Odwróciła się do Elleny.

-Nie możesz mnie rozwiązać? Jest za wąsko, mogę spaść jeśli się nie chwycę.

Odpowiedzią było szturchnięcie mieczem, między jej pośladki.

-Nie marudź. Inne dziewczyny dały radę, to ty też możesz. Nie jestem głupia, by dawać Ci sposobność do ucieczki. No, naprzód!

Mira miała wielką ochotę rzucić się na tę sukę i zostawić jej parę bolesnych pamiątek, ale powstrzymywała się siłą woli. Nago, ze związanymi rękami na plecach nie mogła być przeciwnikiem dla kobiety z mieczem i odzianą w zbroję. Mira była odważna, ale to byłoby samobójstwem.

Ruszyła powoli do przodu, przyciskając się na ile umiała do skalnej ściany. Wiatr wiał to mocniej, to słabiej, ale nieustannie. Co przystawała, to jej oprawczyni bezlitośnie ją dźgała w tyłek, że w końcu zrobiły się na nim małe ranki. W końcu dziewczyna nie wytrzymała i krzyknęła głośno, wywołując chichot Elleny. Mira dość dobrze się wspinała i nie czuła się źle w górach, ale to do czego została zmuszona, to przechodziło ludzkie pojęcie. Musiała ostrożnie stawiać każdy krok, drapiąc ścianę raz za razem i ścierając sobie skórę. Po dłuższym czasie, gdy Mira już dygotała ze zmęczenia i zimna, myślała że to nigdy się nie skończy, natrafili na nieco większą skalną półkę.

-No dobra, możemy zrobić sobie tutaj przerwę szmato. - Mira wychwyciła w głosie Elleny, że ta też jest wykończona po wspinaczce. Gdyby sama nie byłaby w gorszym stanie, może by to wykorzystała. Ale teraz... Tylko przyklapła na tyłku i gorączkowo oddychała. Zauważyła mimochodem, że powietrze przy ścianie jakoś dziwnie drga. W dosyć znajomy sposób.