Niemand heeft ook maar enig vermoeden.

Plotseling springt het licht aan.

Ik ben even verblind door zoveel licht in mijn ogen.

De intercom kraakt: "Nogmaals bedankt voor uw geduld. We krijgen spoedig groen licht en brengen u thuis. Nogmaals, onze excuses voor het ongemak en wij danken u voor het reizen met de ‘Er-Eé-Té’."

De passagiers om ons heen slaken een zucht van opluchting.

Al snel loopt de metro het volgende station binnen en komt tot stilstand. De deuren openen en een gedeelte van de reizigers stapt uit.

Ook de dikke man achter mij verplaatst zich, ik krijg ruimte.

Ik pak mijn tas van de vloer.

Niemand heeft ook maar enig vermoeden.

"Kom op schat!" zegt haar moeder als ze zich tussen ons twee door wringt, zich een weg vooruit banend in de richting de open deur.

De jonge vrouw draait zich om en ze kijkt in mijn ogen. Haar mooie groene ogen twinkelen en ze glimlacht. Ze bijt haar onderlip en draait op haar hoge hakken. Ze trekt haar designer tas omhoog, doet de band op haar schouder en loopt naar de deur.

Ik bekijk haar met lust en zie haar geil langs haar rechter dij sijpelen als ze de metro uitloopt.