Na de keuring

Het is een kille, regenachtige herfstdag in het begin van de jaren '90 van de vorigeeeuw. Jij, een verlegen Antilliaanse jongen, bent samen met je ouders naar een kazernestad in het Zuiden des Lands afgereisd voor de keuring voor de militaire dienst. Met hen had je ook afgesproken dat ze je 's avonds na de keuring weer zouden komen ophalen. Tegen je verwachting in was je zeer snel aan de beurt en nog sneller afgekeurd.

En daar sta je dan in in de stromende ochtendregen; aan de ene kant opgelucht dat je bent afgekeurd, aan de andere kant stevig balend omdat je nog uren op je ouders, die zich ergens in een andere stad aan het vermaken zijn, moet wachten. Om wat beschutting tegen de regen en de koude te zoeken, neem je plaats in een bushokje en wacht je de komst van je ouders af.

Nadat je een tijdje in het bushokje gezeten hebt, gaat de voordeur van een van de

huizen in de straat achter het bushokje open. Een goed uitziende blanke vrouw van net boven de veertig, gekleed in een gele badjas, staat in de deuropening en roept je. Je draait je om en het lieftallige vrouwmens wenkt je.