"Jouw kunnen we hier wel gebruiken teefje". Ik schrik want ik wil helemaal niet hier werken.

Het duurt dan ook niet lang voor ik helemaal uit de bol ga. Ik ontplof op haar tong en dat bevalt haar blijkbaar wel. Ze zegt het me ook: "Jouw kunnen we hier wel gebruiken teefje". Ik schrik want ik had helemaal niet de bedoeling om hier te komen werken. Ik word naar een lokaaltje gebracht waar er nog een aantal vrouwen bij elkaar zitten. Niet veel later merken we dat het gordijn aan een kant open gaat. De anderen gaan allen in een uitdagende pose zitten en liggen. Ik weet niet wat de denken, waarschijnlijk staat er nu een of andere klant langs de andere kant van het venster uit te kiezen.

Even later wordt een van de meisjes geroepen. Blijkbaar werkt het hier zo. De volgende keer dat het gordijn openschuift doe ik aarzelend mee. Na de vierde keer valt mijn naam. Ik word geroepen en moet me naar een bepaalde kamer begeven op de bovenverdieping. Ik loop er zo stijlvol mogelijk naar toe. Een maal in de kamer hoor ik via een micro de stem van de dame galmen dat ik met mijn gezicht naar de blinde muur achteraan in de kamer moet gaan staan en zo blijven staan tot ik toelating krijg iets anders te doen. De adrenaline giert door mijn lichaam, wat staat me hier te wachten.