Ik besluit haar een opdracht voor de volgende dag te geven.

Net voor ik uitstap fluister je me na dat je me morgen hier wilt terugzien maar dan zonder slipje aan. Die avond overdenk ik heel de situatie en besluit op de uitnodiging in te gaan. De volgende dag neem ik op hetzelfde uur de metro, ditmaal zonder slip. Wanneer ik in de metro sta zie ik de man niet. Na een tijdje echter krijg ik een briefje toegestopt dat zegt dat ik in de volgende halte moet afstappen en me naar de toiletten moet begeven.

Ik kijk nog snel naar diegene die me het briefje in de handen drukte, natuurlijk is er niets of niemand te zien die het zou kunnen gedaan hebben. Ik stap uit aan de volgende halte en loop naar de toiletten. Ontgoocheld ben ik wel want er is niets of niemand te zien. Of toch er hangt een omslag omhoog. Ik neem hem en haal het papier er uit. Ik moet naar boven en in de wachtzaal op een bank gaan zitten met mijn benen een 30 cm open. Ik denk bij mezelf, dit kan toch niet, dan ziet iedereen dat ik niets onderaan heb.