Doe is nog wat afkerig, maar voelt iets dwingends (geschreven door Mira)

Ik heb niet direct door wat er gebeurt. Het is gewoon druk in de metro, zoals gewoonlijk tegenwoordig. Dan plots, alsof het een ingeving is, besef ik dat er iemand tegen mij aandrukt. Een echte viezerik moet het zijn, die zo met zijn harde ding tegen me staat aan te wrijven. Het laat me niet onberoerd, maar dit kan ik toch niet laten gebeuren denk ik bij mezelf. Ik moet die man terrecht wijzen.

Ik schuif eerst een beetje vooruit, maar hij laat mij niet gaan en schuift weer tegen me aan. Dan kijk ik om, ik wil hem bestraffend aan kijken en een draai om zijn oren geven. Wanneer ik echter omkijk, kijk ik recht in een paar ogen, waar iets van uitstraalt, wat weet ik nog niet. Het is iets bijzonders, vriendelijk maar toch ook dwingend. Ik word er door gehypnotiseerd, ik kan niet anders dan hem laten begaan. Ik bedenk wel dat ik zo snel mogelijk de metro moet verlaten om van die vreemde man af te raken.