De woonkamer

Langzaam leidt je mij de slaapkamer uit. Je trekt zachtjes aan het riempje en ik volg. Stap voor stap lopen we van de gang de trap af. Je begleid me want ik ben nog steeds geblinddoekt en ik kruip op handen en voeten. Onder aan de trap complimenteer je mij en streelt door mijn haren. Meteen verlang ik naar meer.

Langzaam loop je verder richting de woonkamer. Op de achtergrond hoor ik geluid. Het lijkt alsof we niet alleen zijn, maar dat er meer genodigden zijn. Spannend!

Eenmaal in de woonkamer fluister je “kom maar rechtop”. Als ik eenmaal rechtop sta til je mij voorzichtig op de tafel. Ik lig nu op mijn rug op de tafel, geblinddoekt en nog steeds met een halsband om. Ik verlang naar het vervolg.